Η αρχιτεκτονική σύνθεση της μελέτης, η κεντρική ιδέα στηρίχτηκε σε αρχιτεκτονικές αναγνώσεις μιας πρόχειρης και καταλυματικής κατασκευής η οποία αντιμετωπίζει παρόμοια ζητήματα όσο αφορά στην ένταξη στο άγριο τοπίο, στις μεγάλες κλίσεις του φυσικού εδάφους, στις ακραίες καιρικές συνθήκες και στην ανάγκη προσαρμογής με τον προσανατολισμό και στην απόλυτη εναρμόνιση με τα περιβάλλον.
Το σημείο της μελέτης της μελέτης επιλέχθηκε από την θέση του στον χάρτη, την προσβασιμότητα του και ως θέση που το περιβάλλον έχει ήδη υποστεί μεγάλη παρέμβαση, ώστε να αποφευχθεί η περαιτέρω αλλοίωση του φυσικού τοπίου. Η αρχική χάραξη «περιορίστηκε» σε μικρή ζώνη του ίδιου υψόμετρου. Αποτελείται από δύο κύτταρα έτσι ώστε να διαχωρίζονται οι περισσότερο δημόσιοι από τους ιδιωτικούς όπως είναι οι ξενώνες. Με την «βοήθεια» του προσανατολισμού και λαμβάνοντας υπόψη ότι οι πίστες είναι στραμμένες στον βορρά το κύτταρο που αφορά καθαρά τους χιονοδρόμους και έχει έναν πιο δημόσιο χαρακτήρα είναι ελαφρώς στραμμένο προς τον βορρά αλλά και προστατευμένο από τους βορειοανατολικούς ισχυρούς ανέμους. Αντίθετα η πτέρυγα με τους ξενώνες είναι προσανατολισμένη στο νότο και στην ανατολή.
Ανάλογα με τις καιρικές συνθήκες και τον χαρακτήρα που παίρνει κάθε εποχή το κτίριο δημιουργήθηκαν θερμαινόμενοι και ψυχροί χώροι. Παρατηρήθηκε ότι στους χειμερινούς μήνες όλοι οι θαμώνες προτιμούν να κάθονται στους ανοιχτούς χώρους όπου η αντανάκλαση του ήλιου από το χιόνι αλλά και η επαφή με την φύση δημιουργεί την επιθυμία να παραμείνουν σε αυτούς.
Αντίθετα το καλοκαίρι όπου οι θερμοκρασίες παραμένουν σε χαμηλές τιμές (10 °- 19°C) δημιουργείται η επιθυμία να παραμείνει κανείς σε εσωτερικό θερμαινόμενο χώρο. Το κτίριο λοιπόν
αλλάζει χαρακτήρα και χρήση από εποχή σε εποχή αλλά διατηρεί ενεργή την επισκεψιμότητα του κοινού στο όρος Βελούχι.