Η ανάγκη για ενεργειακή κάλυψη ενός κτιρίου, ειδικά στην περίοδο ενεργειακής κρίσης που διαδραματίζεται, είναι άμεση και επιτακτική. 

Η αξιοποίηση των φυσικών πηγών φωτισμού, θέρμανσης, ψύξης, σκίασης και αερισμού, όπως και η δημιουργία ενός “κελύφους”, που επιτρέπει την θερμική και οπτική άνεση, είναι απαραίτητη.

Ο σωστός προσανατολισμός του κτιρίου, η επιλογή και τοποθέτηση κατάλληλων ανοιγμάτων και κουφωμάτων, η επιλογή κατασκευαστικών υλικών ανάλογα με τις ανάγκες που προκύπτουν σε κάθε κλίμα, είναι μερικές από τις βασικές αρχές  του Βιοκλιματικού σχεδιασμού, που ο αρχιτέκτονας καλείται να σχεδιάσει και να εφαρμόσει, ώστε να δημιουργήσει ένα νέο οικοδόμημα, όσο το δυνατόν γίνεται, ενεργειακά αυτόνομο, και ταυτόχρονα θωρακισμένο από τις δυσμενείς καιρικές συνθήκες. 

Μακροχρόνια, πέρα από το θετικό οικολογικό/ περιβαλλοντικό  αντίκτυπο, που προσφέρει ένα κτίριο με παθητικές λύσεις φωτισμού, θέρμανσης, ψύξης, σκίασης και αερισμού, υπάρχει και σοβαρό αντίκτυπο στην μείωση των εξόδων για ενεργειακή κάλυψη του κτιρίου.